De salarissen van voetballers kunnen een splijtzwam zijn, maar ze zijn de afgelopen jaren gestaag gestegen. Niet geholpen door de opkomst van de Golfstaten, past Europa zich aan. De Pro League natuurlijk ook, zoals Anderlecht, Brugge en Antwerpen. En de best betaalde spelers zijn niet altijd degenen die het beste presteren. Hier vind je een overzicht van de verschillende salarissen in de JPL.
Salarissen in de Pro League
Geheime, zelfs mysterieuze, managers en spelers onthullen niet altijd hun exacte beloningscijfers. Naast bonussen kan het ontvangen bedrag soms veranderen in de loop van een contract, afhankelijk van de prestaties. De Salaris Sport-database is de beste manier om deze cijfers te verzamelen. Het is een goede plek om te zoeken naar trends. Veel volgers denken misschien naïef dat de meest succesvolle spelers degenen zijn die het meeste verdienen.
En toch is dat zo. Er zijn veel tegenstrijdigheden als je de verschillende loonstrookjes leest. Een invaller die meer verdient dan de speler op zijn positie. Een speler in verval die vijf keer meer verdient dan een talentvolle speler. De voorbeelden zijn talrijk. Gelukkig nemen sommigen verantwoordelijkheid voor het geld dat ze verdienen.
Hans Vanaken en Simon Mignolet: een Brugs duo in de voorste gelederen
Twee Belgen zouden de bovenste twee plaatsen bezetten. Toen Toby Alderwereild bij Antwerp aan de slag ging, meldde Het Nieuwsblad dat de verdediger het hoogste brutosalaris zou krijgen. Maar dat mocht niet zo zijn. Met bijna 355.000 euro per maand verdient Mignolet iets meer dan zijn ploeggenoot Vanaken (noot van de redactie: 350.000 euro). Deze mooie bedragen kunnen worden verklaard door de ervaring van de eerste en zeker de loyaliteit van de tweede. Achter hen zou Thomas Delaney, de eerste Mauve, op de derde plaats staan met €315.000 per maand. Isaac Hayden (€256.000) van Standard Luik en Dedryck Boyata (€246.000) zijn de derde Brugse vertegenwoordigers in de top vijf. De aanwezigheid van de verdediger, die verre van een onbetwistbare starter is bij zijn club, is een van de vele inconsistenties die er zijn.
Perica, Raman, Depoitre en Trebel bij de top JPL-verdieners van hun club
Veel spelers profiteren van hun relatieve bekendheid om hun contractcijfers op te blazen. Stipe Perica, vaak bespot bij Sclessin en niet altijd het hart van Les Rouches, is met €90.000 de op vier na meest verdienende speler bij zijn club. Benito Raman kon zijn potentieel bij Anderlecht niet waarmaken en verdient iets minder bij Les Mauves. Een andere spits, maar een ander verhaal voor Laurent Depoitre. De grootste verdiener van de Buffalo’s met €120.000, de Belg raakte geblesseerd aan het begin van het seizoen en speelde maar een paar minuten. Adrien Trebel is met €70.000 per maand de best betaalde speler van Charleroi. De voormalige Anderlecht-speler werd aan het begin van het seizoen weinig gebruikt en raakte daarna geblesseerd.
Schmeichel, Noubi, Spileers: profspelers die ‘heel weinig’ verdienen
Velen van hen maken ook het omgekeerde proces door. Vaak van de elf spelers die aan de wedstrijd beginnen, konden ze geen groot contract bedingen toen ze tekenden vanwege hun leeftijd. Dus terwijl ze wachten op een upgrade, moeten sommigen het doen met ‘kruimels’ uit hun eerste elftal. Een van de meest getalenteerde centrale verdedigers van Brugge, Jorne Spileers, verdient €5.500 per maand. Dat is nog steeds bijna twee keer zoveel als zijn Luikse collega Lucas Noubi (€3.100). Kasper Schmeichel kwam op het puntje van zijn tenen aan bij Anderlecht en veroverde al snel een basisplaats tussen de sticks. Aan de andere kant heeft de lange Deen ternauwernood de top 5 van Anderlechts laagste verdieners weten te vermijden met €20.000 per maand.
Union Saint-Gilloise als voorbeeld van JPL-salarissen
Als eerste in de competitie is Union Saint-Gilloise nog niet genoemd in dit artikel. Dit is grotendeels te danken aan hun goed doordachte salarisbeleid. Met €37.000 is Cameron Puertas de best betaalde renner, voor Anthony Moris en Christian Burgess. 20e in deze atypische ranglijst, Ross Sykes verdient €13.500. De verschillen zijn dus klein en verklaren misschien de cohesie tussen de Brusselse renners. Geld maakt niet altijd gelukkig, of een winnaar.
