Remco Evenepoel is pas 23 jaar oud, maar hij is al bezig aan zijn vijfde jaar als prof. Sinds hij bij het team van Patrick Lefevere is, is de lijst met prestaties van de Belg gestaag gegroeid. Remco Evenepoel komt dicht bij de top komt en het aantal successen neemt toe. Maar om te winnen, moet je leren omgaan met nederlagen. Je moet leren om je aan te passen, om te gaan met de slechte dagen en de nasleep. Hoe hebben Remco Evenepoel en zijn team zichzelf opnieuw uitgevonden en hun strategie aangepast?
Omgaan met tegenslagen voor Remco Evenepoel
Na een uitstekend seizoen bij de junioren ontdekte Remco Evenepoel op 19-jarige leeftijd de professionele wereld in de Wolfpack. Zozeer zelfs dat het leren van nederlagen bij de junioren, een noodzakelijke psychologische- en sportieve bouwsteen, verloren ging. Deze stappen weerhielden de jonge neoprof van Deceuninck Quick-Step echter niet. Hij zou zijn eerste successen behalen op eigen bodem. En daarna in de World Tour op de Klasikoa San Sebastián.
Een eerste jaar dat veel goeds voorspelde voor een succesvol seizoen 2020. Winnaar van de Vuelta a San Juan Internacional, de Volta ao Algarve em Bicicleta, de Vuelta a Burgos en de Ronde van Polen. Het lot van het jonge wonderkind veranderde op 15 augustus om 15:01. De carrière van een wielrenner hangt soms aan een zijden draadje. De carrière van de in Schepdaal geboren renner had tot een voortijdig einde kunnen komen toen hij zich koorddansend een weg baande door de lastige afdalingen van Lombardije. Uiteindelijk werd hij slechts negen maanden uitgeschakeld nadat hij door een brug was gezakt. Het was een angstaanjagende val die nu weerklinkt als de stichtingsakte van zijn carrière.
Remco Evenepoel: een val naar succes
“Voor mijn val ging het alleen maar om de fiets […]. Niets anders deed er toe. Nu is het helemaal anders.”
Remco Evenepoels woorden aan Eurosport’s Cycling Show hebben een speciale betekenis gekregen sinds zijn terugkeer in de competitie. Een buitengewoon wezen, voorbestemd voor een buitengewoon lot. Remco heeft sindsdien zijn sensationele prestaties gekleurd met aanzienlijke tegenslagen. Alles is nu anders. De begaafde speler geeft niet langer de klappen, maar ontvangt ze ook.
En nummer één kwam met zijn overambitieuze herstel in de Giro d’Italia van 2021. De vermoedelijke favoriet viel na de eerste rustdag, op de witte wegen van Toscane, in Montalcino. Uitgeput van alle energie op de eerste rustdag van zijn carrière, leidde deze eerste tegenslag tot een andere in de Dolomieten, in Sega di Ala. Een valpartij dwong hem uit zijn eerste Grand Tour te stappen.
Een eerste ervaring waarin de kopman van Quick-Step slechts een illusie was. Achteraf gezien was het slechts een illusie dat het management van zijn ploeg de beslissing nam om hem weg te sturen zonder één wedstrijd om van te herstellen. Het leerde hem alleen dat in een drie weken durende race de waarheid van vandaag niet de waarheid van morgen is.
De kunst om met een nederlaag om te gaan
Een nadruk op het voor de hand liggende leerde hem het volgende voorjaar op de Italiaanse wegen. Nederlagen in de belangrijkste etappes van wedstrijden van één week (Volta a la Comunitat Valenciana, Tirreno-Adriatico en Itzulia Baskenland) dwongen de toekomstige wereldkampioen om aan zijn zwakke punten te werken. In zijn eerste Ronde van Spanje profiteerde de Brabantse renner optimaal van de ervaring die hij had opgedaan en de mentale kracht die hij moest opbouwen.
Alsof hij zijn neus ophaalde voor al zijn debacles uit het verleden. Remco vergrootte zijn voorsprong op de steilste toppen van deze 77e editie van de Vuelta. Maar bovenal minimaliseerde hij zijn verliezen toen hij te maken kreeg met de vele onvermijdelijke valpartijen die zijn jonge wielercarrière hebben geteisterd. Nu is Evenepoel weer op de been en weet hij hoe hij moet opkrabbelen als hij valt.
Bovendien stopt de Belg nooit met leren. Eén voor één zijn zijn bekende tekortkomingen uitgewist en het palet van deze begaafde renner blijft zich uitbreiden. Lange tijd werd hij afgeschilderd als een renner die alleen solo kon rijden, waardoor hij alles mee kon nemen in de amateurcategorie. Nu is Evenepoel een rouleur, klimmer en puncheur die op vele manieren kan winnen. Een oger die van elk buffet eet en wiens honger nooit gestild raakt.
Een team aanpassen aan zijn leider
Dit jaar heeft Remco Evenepoel vooral moeten leren zijn energie te kanaliseren. In de Ronde van Catalonië kwam de Soudal Quick-step-renner een Primoz Roglic tegen die pragmatisch en in controle was. De Sloveen, leider in het algemeen klassement, speelde constant op de zenuwen van de jongere renner. Een les die de Belg snel leerde en die zwoer dat hij zich niet nog eens zou laten verrassen. Hij was vastbesloten om de strategie van zijn tegenstander tegen hem te keren bij de start van de Giro d’Italia. De roze trui had niet veel kans om de gunst van de uiteindelijke winnaar terug te betalen. Door Covid moest de tweevoudig ritwinnaar opgeven. Deze laatste teleurstelling op Italiaanse bodem heeft de hoge ambities van Evenepoel niet getemperd.
Na zijn wereldtitel de Vuelta
Na het winnen van de wereldtitel tijdrijden besloot Remco Evenepoel deel te nemen aan de Vuelta a España 2023, om zijn titel als uittredend winnaar te verdedigen. Deze keer werd zijn titel niet in twijfel getrokken door het genadeloze oordeel van zijn rivalen. Een venijnige kritiek die helaas voortdurend te horen is wanneer de kleur van het tuniek van de leider iets anders is dan geel. En als de ambities toch gemeten werden. Het resultaat was verre van wat werd verwacht.
Slachtoffer van een slechte dag op de hellingen van de Col de l’Ausbique. In de Tourmalet-etappe gaf de Belgische kampioen 27’05” toe in het algemeen klassement op 8 september. In een wielerwereld waar de elite bijna nooit een slechte dag heeft, zijn er nog steeds een aantal vraagtekens rondom hem. Maar voordat hij antwoord kan geven op de twijfels over zijn vermogen om te schitteren in de Tour de France, om een Grand Tour-renner te zijn en om niet te wankelen gedurende drie weken, heeft Evenepoel zijn doelstellingen volledig naar beneden moeten bijstellen voor zijn tegenstanders en zichzelf volledig opnieuw moeten uitvinden voor zijn bewonderaars.
Te veel energie om te bevatten
De dag na zijn mislukking was de strategie van Klaas Lodewyck (sportdirecteur van de Soudal Quick-Step-ploeg) om de batterijen op te laden in voorbereiding op de derde week. Maar als je kampioen bent, “zijn moeilijkheden niet bedoeld om te overwinnen, ze zijn bedoeld om overwonnen te worden.” De dag na zijn tegenslag liet de geblesseerde jongeling zich zien en won opnieuw, dit keer in een ontsnapping in Larra-Belagua. De tranen van verdriet die de dag ervoor over zijn wangen liepen, werden vervangen door tranen van opluchting.
Nieuwe doelen voor Remco Evenepoel in de Vuelta
Er werden nieuwe doelen gesteld: ritzeges najagen en de bergtrui terughalen. Om in zijn missie te slagen, besefte de drager van de bolletjestrui al snel dat hij zijn energie moest kanaliseren. Evenepoel stond in vuur en vlam bij de start in Pamplona. In de ontsnapping deed de gevallen kopman van Soudal Quick-Step te veel. En moest uiteindelijk boeten voor alle inspanningen die hij sinds de vorige dag had geleverd. Een les die snel werd geleerd. De dag na de tweede rustdag liet Evenepoel zich uitzakken. En toch stond hij op een topfinish die bij hem paste.
Het Belgische teamlid had eindelijk de volgorde van prioriteiten begrepen en geassimileerd. Hij had achter alle hazen van Lekunberri aangezeten, maar had van de beste trui zijn hoofddoel gemaakt. Zozeer zelfs dat Remco Evenepoel, tegen het advies van de meeste volgers in, ervoor koos om “in de kopgroep te zitten, de punten te pakken op de top van de eerste twee beklimmingen en het vanaf daar over te nemen” in plaats van de koplopers tegemoet te treden op de hellingen van de Angliru. Het was een verstandige keuze, want hij behaalde een derde overwinning op de Cruz de Linares.
Remco Evenepoel was echter een nieuwkomer in de race. Zijn gebrek aan ervaring was duidelijk in de laatste tien races. Wout Poels op de hellingen van San Lorenzo de El Escorial was zich hier goed van bewust. Een Remco die niet aanvalt, zoals het geval was op de Puerto de Zuarrarrate, is een botte Remco. Opnieuw toonde de super-competitieve renner van deze 78e editie van de Vuelta tekenen van zwakte, waar zijn rivalen op inspeelden. Maar het was in de aanloop naar een tactische sprint dat de Belg toegaf aan een Nederlander die veel meer verlicht was in kleine groepsfinishes.
Een gemengd record
In totaal heeft Remco Evenepoel zes van de laatste acht dagen doorgebracht in de ontsnapping. Als winnaar van twee etappes sinds zijn ontsnapping, had de balans nog rooskleuriger kunnen zijn. Als winnaar van het bergklassement had de Belg nauwelijks concurrentie toen hij zichzelf ten doel stelde om de etappe te winnen waar hij naar streefde. Het is geen belediging voor Romain Bardet of Damiano Caruso om te zeggen dat ze niet in dezelfde competitie zitten als de ‘Fantastische’. Evenepoel is een UFO, wiens palmares aan het einde van zijn carrière één van de beste van zijn generatie zou moeten zijn.
De kopman van een Soudal Quick-Step-ploeg die zijn identiteit heeft veranderd, vocht tot de allerlaatste seconde van deze Ronde van Spanje, door codes te splijten, fascineren en verbrijzelen op dezelfde manier als een geblesseerde, maar niet afgetreden Tadej Pogačar. Evenepoel was niet alleen een geweldige vechter, hij was ook een van de sterren van deze editie 2023. De redenen voor zijn ‘dagje zonder’ zijn nog niet opgehelderd. Naar alle waarschijnlijkheid hebben ze te maken met een dieet. Een dieet dat waarschijnlijk moet worden herzien als hij zijn volgende doel wil bereiken: het winnen van de Tour de France.
