Het traditionele drieluik dat het lenteseizoen afsluit, de Ardense Klassiekers hebben hun oordeel geveld. Van de Amstel tot Luik-Bastenaken-Luik en de Waalse Pijl, het is moeilijk om een duidelijke winnaar aan te wijzen.
Wekenlang hebben wielerfans gewacht op slechts één wedstrijd: de Doyenne. Het was moeilijk te voorspellen hoe moeilijk Mathieu van der Poel het Tadej Pogacar zou maken op zijn thuisgras. Na het winnen van de twee Vlaamse Monumenten, kwam de Nederlander aan in de Cité Ardente met veel onbekenden. Hij kwam tevoorschijn met één zekerheid: om te schitteren in de Redoute, zal hij zijn voorbereiding moeten veranderen.
Pogacar deed wat Pogacar
De koning van Luik is dit jaar Pogacar, of Pogi voor zijn vrienden. De Sloveen, die verwacht werd deel te nemen aan deze Ardense Klassiekers, verpletterde de wedstrijd. Toen hij op de pedalen ging staan, kon alleen Richard Carapaz het vijftig meter volhouden. Vol vertrouwen in zijn capaciteiten lanceerde de leider van de VAE zichzelf in een solopoging vergelijkbaar met die van Remco Evenepoel in de afgelopen twee jaar.
Hij voegt zich zelfs bij de Belg in het aantal overwinningen op de Doyenne. Pogacar, die voor zowat elke race is uitgesneden, laat ongetwijfeld een voorproefje na van too little too late. Hij nam slechts deel aan één van de drie Klassiekers. Goed voor de competitie, niet zo goed voor het prestige van de andere twee wedstrijden.
Geen renner in de top 10 van de drie Ardennen
Het is moeilijk om er een renner uit te pikken die dit jaar schitterde in de drie Ardense Klassiekers. Tom Pidcock, winnaar van de Amstel, viel uit in de Flèche en kon zich niet meten met de besten in de Doyenne. Stephen Williams, een echte sensatie in de Mur de Huy, was nooit echt aanwezig in Luik en eindigde op een anonieme 66e plaats. Tot slot, zoals hierboven uitgelegd, haalde Pogacar alleen de finale van de Ardennaise.
Achter deze winnaars waren er een aantal renners die twee top 10 finishes haalden. Maar ze slaagden er niet in om de cirkel rond te maken. Valentin Madouas eindigde 7e in Luik en 6e op de Amstel. Pello Bilbao eindigde deze zelfde races als 9e. Een prestatie geëvenaard door twee van onze vertegenwoordigers.
Zonder zijn sterspelers schitterde België met Van Gils en Vansevenant
Achter een sterk Frans contingent trokken de Belgen alle registers open. Maxim Van Gils benaderde deze periode met ambitie en hij stelde niet teleur. De kopman van Lotto-Dstny reed aanvallend op de Flèche en de Doyenne en eindigde 3e en 4e. Zijn enige spijt was de Amstel. Op een parcours dat hem goed ligt, kwam hij niet helemaal uit de verf in de eerste Ardennenklassieker.
In afwezigheid van Remco Evenepoel schitterde een andere renner van de Wolfpack. Mauri Vansevenant, die waarschijnlijk zou zijn gedegradeerd tot de rol van ploegmaat als zijn kopman aanwezig was geweest, genoot. Vierde op de Amstel, hij zal er ongetwijfeld spijt van hebben dat hij de eindsprint zo lang heeft geleid. Zuiniger op de Doyenne, pakte hij een mooie 6e plaats in de sprint voor het podium. De klimmer met een atypische stijl is de meest overtuigende renner in de entourage van Remco Evenepoel.
Papa deze week, Tiesj Benoot rondde zijn lange voorjaar op de best mogelijke manier af. Derde in de Amstel, negende in Huy en twaalfde in de straten van Luik, de Visma renner toonde zich een consistente performer.
Ze stelden teleur: Skjelmose, Healy, Gaudu
Verschillende renners hadden groots ingezet op de Ardense Klassiekers. Mattias Skjelmose was in vorm sinds het begin van het seizoen, maar kwam op de slechtst mogelijke momenten tot stilstand. De Deen slaagde er in geen van de drie wedstrijden in om indruk te maken. De sensatie van vorig jaar, Ben Healy, is dit seizoen meer in het gareel gelopen. Zijn aanvallende temperament werd niet beloond.
Tot slot, in een briljant Groupama-FDJ team (vier top 10 finishes), hadden we meer verwacht van David Gaudu. De Fransman, een veronderstelde kopman deze zomer, heeft nog wat werk te doen als hij een renner als Pogacar wil kunnen irriteren.
