De laatste dag van het EK groepsfase bood een vuurwerk van emoties. We hebben enkele hoogtepunten geselecteerd. Tussen gelach en tranen door heeft deze Euro 2024 de harten sneller doen kloppen.
De grootste vreugde… of toch niet
Het flauwvallen van Barnabas Varga 15 minuten voor het einde van Schotland-Hongarije was ijzingwekkend. Het beangstigde niet alleen het Hongaarse volk, maar alle voetbalfans. Toen Kevin Csoboth in de tiende minuut van de toegevoegde tijd de winnende treffer van Hongarije scoorde, dacht iedereen dat er gerechtigheid was in de voetbalwereld. De vreugde van Hongarije was onbeschrijfelijk. Totdat Hongarije zich realiseerde dat ze toch waren uitgeschakeld, omdat ze niet bij de beste derde geplaatste teams hoorden.
De neus van de reservist
De gelijkmaker van Niclas Füllkrug in de 92e minuut van Zwitserland-Duitsland (1-1) was het symbool van de eeuwige revanche van de reservist. Zonder Füllkrug, die nooit voorrang krijgt bij de aftrap, waren de Duitsers tweede geëindigd in hun groep en hadden ze het in de Ronde van 16 moeten opnemen tegen Italië. Dankzij wie?
Het hartverscheurende afscheid van Luka Modric
Toen Luka Modric zijn penalty miste in de 54e minuut tegen Italië, zei iedereen tegen zichzelf dat dit zelfs de groten overkomt. Maar Modric is volwassen. Amper een minuut later stond hij alweer klaar om Kroatië de controle te geven en hun plaats bij de laatste 16 veilig te stellen. Helaas was deze Euro voorbestemd om voortijdig te eindigen voor de Kroatische ster. Vanaf de bank, nadat hij inmiddels was vervangen, zag Modric zijn ploeg in de 98e minuut slecht verdedigen. Mattia Zaccagni scoorde de onverwachte gelijkmaker van Italië (1-1). Op de persconferentie liepen de emoties niet minder hoog op toen een Italiaanse journalist Modric publiekelijk bedankte voor alles wat hij had bijgedragen aan het voetbal.
Malaise tussen De Bruyne en de fans
België heeft zich geplaatst voor een veelbelovende 8ste finales met Frankrijk. Maar de manier waarop de wedstrijd tegen Oekraïne verliep, viel niet in goede aarde bij de 10.000 Belgische fans die naar Stuttgart waren afgereisd. Het boegeroep van de Rode Duivels bij het laatste fluitsignaal was ongekend voor een team dat de kwalificatie voor de volgende ronde moesten “vieren”. De Belgische fans, die ook Romelu Lukaku uitfloten, waren duidelijk not amused. Maar dat gold ook voor Kevin De Bruyne, de aanvoerder. Hoe moeilijk het ook te verkroppen was, hij had aan het einde van de wedstrijd naar het publiek moeten zwaaien.
En hij had vooral niet het hele team moeten aanmoedigen om terug te keren naar de kleedkamer zonder afscheid te nemen van de duizenden Belgen die speciaal voor hen naar Duitsland waren gereisd. Dat gezegd hebbende, kunnen we de enorme frustratie van De Bruyne deels begrijpen, want hij spaarde kosten noch moeite tijdens de groepsfase, terwijl de Belgische voorwaartsen zijn beslissende passes niet optimaal benutte. Hoe het ook zij, we kunnen alleen maar hopen dat de spelers en de fans maandag tegen Frankrijk weer op dezelfde golflengte zitten. Voor revanche of… een nieuwe aanval van de blues.
Romelu Lukaku, de meest vermoeide
Als er één speler is die nu al moe is van dit EK, dan is het Romelu Lukaku wel. Allereerst psychologisch. Hij moet zijn drie door de VAR afgekeurde doelpunten in de eerste twee wedstrijden tegen Slowakije en Roemenië immers heel slecht hebben opgenomen. Ten tweede fysiek. Tegen Oekraïne zag hij er immers bot uit en slaagde hij er nooit in om met zijn linkervoet de nodige beslissende impulsen te geven tegen de Oekraïense doelman. Maar de topscorer aller tijden van België zal maandag tegen Frankrijk hongerig zijn, heel hongerig zelfs. Voor Big Rom is dit het moment om al zijn tegenstanders te bewijzen dat hij beslissend kan zijn bij grote gelegenheden.
