Een ernstige blessure, de nachtmerrie van voetballers

Een gebroken scheen- en kuitbeen of gescheurde kruisbanden zijn enkele voorbeelden van de ergste blessures die een voetballer kan overkomen.

Niet voor gevoelige zielen. Hoewel voetbal waarschijnlijk niet tot de meest gewelddadige sporten behoort, blijft het toch een contactsport, met alle gevaren en trauma’s dat “the beautiful game” met zich meebrengt. Sommige beelden blijven ons bij. Soms door een regelrechte aanval maar ook soms door een schijnbaar onschuldige val, waarbij de voet vast komt te zitten in het gras bij het draaien of versnellen.

Sommige slachtoffers hebben zich nooit volledig kunnen herstellen, zoals o.a. Juan Lozano na de aanval van Ivan De Sloover in de jaren 80. Anderen, zoals Marcin Wasilewski, slachtoffer van Axel Witsel’s noppen, hebben hun mooie carrière kunnen hervatten. de Pool overwoog om in 2020, op 40-jarige leeftijd, een MMA-carrière te starten. Voor klappen was de ex-Anderlechtverdediger niet bang voor.

Na een dubbele breuk van het scheen- en kuitbeen zijn er tal van operaties nodig om de schade te herstellen. De Franse voetballer Djibril Cissé liep bij zijn komst naar Liverpool een dubbele breuk op in zijn linkerbeen. Het kostte enige tijd voordat hij volledig hersteld was. Helaas, slechts twee jaar later, tijdens een wedstrijd met de Franse nationale ploeg tegen China, overkwam hem hetzelfde drama, dit keer aan zijn rechterbeen!

Herhaling van bewegingen

Naast een gebroken scheen- en kuitbeen door een zware botsing na een gewelddadige tackle, komt ook de liesblessure vaak voor. Deze blessure ontstaat door herhaaldelijk schoppen, wat leidt tot een ontsteking van het schaambeen en een onevenwicht tussen de buikspieren en de adductoren. Het herstel van een liesblessure kan heel lastig zijn.

Een achillespeesruptuur vereist een lang herstel, vaak als gevolg van onvoldoende training. Dit soort blessure gebeurt vaak tijdens een sprint en een volledige scheur vereist minimaal 9 weken hersteltijd. Tijdens zes weken wordt de voet in een orthopedische laars gestoken.

Helaas is vaak een ingrijpende chirurgische ingreep nodig om een achillespeesruptuur te herstellen. Hoewel de technieken zijn verbeterd en specialisten nu vaak kiezen voor minimaal invasieve chirurgie met botverankering, moet een geblesseerde voetballer nog steeds rekening houden met minimaal 8 maanden revalidatie.

Een verstuiking van het buitenste enkelband kan optreden door een schop van een tegenstander of een misstap. Deze abrupte verdraaiing van het gewricht vereist meestal een rustperiode van zes weken. De RICE-methode (rust, ijs, compressie, elevatie) samen met een spalk of verband is meestal voldoende. Chirurgie is bij deze blessure meestal niet nodig.

De voorste kruisbandruptuur van de knie

Een ruptuur van de voorste kruisband (LCA) is een voorkomende blessure bij voetballers. De voorste kruisband van de knie heeft twee functies. Het voorkomt ten eerste dat het scheenbeen te ver naar voren schuift ten opzichte van het dijbeen en vervolgens voorkomt een overmatige rotatie van het scheenbeen ten opzichte van het dijbeen. Naast de voorste kruisband is er ook een achterste kruisband in de knie.

Een verkeerde landing na een sprong, een abrupte verandering van richting of een simpele draaibeweging kan zo’n scheur veroorzaken. Helaas gaat deze vaak gepaard met andere letsels, omdat de knie een zeer kwetsbaar gewricht is. Enkel een operatie kan de knie volledig herstellen, meestal door middel van een voorste kruisbandplastiek via arthroscopie.

Tot slot richten we ons weer op de enkel bij een fractuur, vaak veroorzaakt door een in- of buitendraaiing, waarbij één of meer botten in het gewricht breken. Chirurgie, samen met het gebruik van een spalk en een gipsverband, bevordert het herstel en helpt complicaties te voorkomen, die in dit complexe gebied niet ongewoon zijn.