Was het probleem van Anderlecht de coach of Fredberg?

David Hubert is momenteel interim-coach van RSC Anderlecht. Het is nog onduidelijk wie hem zal vervangen en dus de “echte” opvolger van Brian Riemer zal worden, die ontslagen werd na de nederlaag tegen Genk. Maar in slechts enkele dagen werk heeft Hubert een vraag beantwoord: ja, het was mogelijk om beter te doen met de middelen die Riemer ter beschikking had.

Dit was het belangrijkste verdedigingsargument van de Deense coach en van degenen die vonden dat hij de kans moest krijgen om verder te werken. Brian Riemer had geen complete kern tot zijn beschikking, moest omgaan met veel geblesseerde spelers en een vrij onevenwichtige transferperiode. Geldige punten, maar ze verklaarden niet de passiviteit van Riemer in zijn coaching, evenals het schrijnende gebrek aan automatismen en samenhang in het spel na anderhalf jaar werk. Deze punten hebben uiteindelijk, vrij logisch, zijn positie bij Anderlecht gekost.

Maar Hubert is geen tovenaar. Zelfs als hij zich achteraf zou ontpoppen als een soort nieuwe Nicky Hayen of Miron Muslic (coaches die weinig tot geen ervaring hadden met een A-team voordat ze tot de besten van de Jupiler Pro League behoorden), zal de interim-coach van Anderlecht waarschijnlijk ook tegen de echte beperkingen van zijn groep aanlopen. Het glazen plafond zal misschien hoger liggen dan onder Riemer, maar Anderlecht heeft nog steeds niet alle wapens tot zijn beschikking.

Weinig offensieve wapens voor Hubert en zijn opvolger

De blessure van Francis Amuzu afgelopen woensdag tegen Ferencvaros heeft deze vaststelling nog versterkt: ondanks de komst van Samuel Edozie is Anderlecht licht bezet op de flanken. Nilson Angulo blijkt week na week te licht voor dit niveau; Anders Dreyer heeft een heel ander profiel dan de andere vleugelspelers, en David Hubert zou spelers kunnen verkiezen die meer de diepte zoeken. Brian Riemer was een fan van zijn landgenoot; niets zegt dat zijn “echte” opvolger dat ook zal zijn.

Een linie lager weten we dat Jesper Fredberg tot het einde heeft geprobeerd om een extra creatieve versterking op het middenveld te vinden. Tevergeefs: Leander Dendoncker kwam om het middenveld in balans te brengen, wat nodig was. Maar de langverwachte nummer 10 is er niet gekomen. Door te veel te dromen van Eriksen vergat Fredberg zijn plan B’s. Yari Verschaeren lijkt beter in vorm te raken: kan hij deze rol alleen dragen? Hij staat bekend als wisselvallig… en fysiek fragiel.

Dan is er nog de situatie met de spits: Kasper Dolberg is momenteel de enige echte 9 van niveau bij RSC Anderlecht. Wedstrijd na wedstrijd heeft Luis Vazquez moeite om te bewijzen dat hij een goede aanwinst is. Het is moeilijk voor te stellen dat Fredberg zijn geloof in de Argentijnse spits zou verliezen, vooral gezien de prijs die betaald werd om hem bij Boca Juniors weg te halen (4,5 miljoen). Maar op korte tot middellange termijn biedt Vazquez niet de nodige garanties als back-up om te voorkomen dat een rotatie, bijvoorbeeld in Europa of in de “kleinere” competitiewedstrijden, niet tot een serieus kwaliteitsverlies leidt. En Dolberg, Deens international, zal waarschijnlijk een zware werkbelasting moeten dragen.

Zanka en Simic zullen hun draai moeten vinden

Achterin dachten we dat Jesper Fredberg “zijn werk had gedaan” om Zeno Debast te vervangen. Hij moest ook vooruitdenken met betrekking tot Jan Vertonghen, wiens leeftijd hem niet meer toestaat om wedstrijden in hoog tempo achter elkaar te spelen – het begin van het seizoen bewijst dit, aangezien “Sterke Jan” minstens tot na de tweede interlandperiode uitgeschakeld is. Jan-Carlo Simic was de enige grote uitgave van de zomer en zijn profiel – jong en getalenteerd – leek te voldoen aan de verwachtingen. Mathias “Zanka” Jorgensen zou op zijn beurt fungeren als vervanger voor Jan Vertonghen.

Het resultaat is wisselend. Simic is een veelbelovende verdediger; hij zal echter nooit echt een Debast zijn. Zijn kwaliteiten zijn heel anders, wat de opbouw van het spel van achteruit verandert (technisch gezien is de Kroaat bijvoorbeeld verre van het niveau van de Rode Duivel). Zanka heeft het moeilijk zodra hij onder druk komt te staan, en zijn opbouw kan niet vergeleken worden met die van Vertonghen. Kortom: Anderlecht heeft waarschijnlijk gewonnen aan ruwheid en kracht, maar heeft daardoor aan finesse achterin ingeboet. En wanneer je middenveld creativiteit mist, is dat natuurlijk niet ideaal.

Kortom: David Hubert zal waarschijnlijk in enkele weken tijd betere resultaten behalen dan Brian Riemer in meerdere maanden, aangezien de Deen leek overweldigd te zijn en aan het einde een beetje de weg kwijt was met zijn ideeën (of die van zijn technisch directeur). De ervaring op hoog niveau en de duidelijke tactische ideeën van Hubert zullen voldoende zijn om aan de oppervlakte een Anderlecht te veranderen dat nergens stond. Maar tussen nergens en waar men wil zijn, ligt een hele weg. En om die te bewandelen, moet de juiste chauffeur gekozen worden… maar waarschijnlijk zal deze winter ook de bemanning enigszins moeten veranderen.