Vriendschappelijke clubs van supporters? Het is mogelijk!

Een club steunen, in de breedste zin van het woord, is soms een opoffering. Tussen teleurstellende resultaten en de frustraties van soms hachelijke, dure en/of ingewikkelde reizen, moet je vaak een sterk hart hebben om je favoriete team te blijven steunen. Hoewel er soms sprake is van betreurenswaardig geweld tussen ‘supporters’ van twee clubs, komt dit helaas nog te vaak voor. De rivalen koesteren een wederzijdse afkeer of zelfs haat die niet altijd terecht is. Gelukkig zijn er ook mooie verhalen van vriendschap tussen rivaliserende clubs.

Overeenkomsten op het vlak van de kardinale deugden

In België verbindt één van deze deugden vooral de supporters van Union Saint-Gilloise en die van Cercle Brugge. Deze solide relatie bestaat al een kwart eeuw en verenigt de fans van twee teams die veel gelijkenissen vertonen. Voor zowel Union als Cercle is het niet altijd gemakkelijk geweest om in de schaduw van hun respectievelijke stadsreuzen te leven. Anderlecht in Brussel voor Union, Club in Brugge voor Cercle.

Beide clubs claimen terecht of onterecht de term “stadsteam”, tegenover de eerder genoemde reuzen met bredere ambities, en beiden hechten ook veel belang aan plezier als kardinale deugd. Het maakt niet uit of je verliest, zolang de spelers alles hebben gegeven en je een leuke avond hebt gehad. Het is een visie die kan worden uitgebreid naar RFC Luik, een D2-club waarmee beide ploegen ook goed kunnen opschieten.

De coach van de Cercle supporter de l’Union

Ook historisch gezien wonnen de twee clubs jaren geleden enkele titels: drie tussen 1911 en 1930 voor Cercle, 11 tussen 1904 en 1935 voor Union. Deze gelijkenissen hebben ongetwijfeld de supporters van beide teams dichter bij elkaar gebracht. Vooral sinds Union iets meer dan drie jaar geleden een indrukwekkende comeback heeft gemaakt in de JPL.

De fans van Sint-Gillis en Brugge hebben deze sterke banden in de afgelopen jaren verder versterkt, onder andere door vriendschappelijke voetbaltoernooien te organiseren naast hun wedstrijden. Of door af te spreken in een supporterscafé in de buurt van het Brugse stadion om feest te vieren. De Oostenrijkse coach van Cercle, Miron Muslic, werd ook gespot met een gele en blauwe sjaal om zijn nek tijdens een Europa League-wedstrijd tussen Union en Liverpool. “Het is om mijn respect voor de Union te tonen,” vertelde hij aan Sporza.

Historisch hechte supportersclubs

Als goede vriend van Alexander Blessin, die sindsdien Union heeft verlaten, ging Muslic nog verder in zijn liefdesverklaring, die op zijn zachtst gezegd verrassend was. “Ik ben gekomen om de vriendschap tussen onze twee clubs te vieren, en meer specifiek tussen hun supporters,” legde hij uit. “Het is zeldzaam om zo’n vriendschap te hebben tussen twee clubs in Europa. Ik ken het niet in Oostenrijk. Ik heb er ook over gesproken met een medewerker, Eddie Lattimore, die uit Engeland komt. En hij heeft dat in zijn land ook nog nooit gezien.“

En het is waar dat als je wat dieper graaft, je erachter komt dat supportersclubs zeldzaam zijn, in ieder geval op het hoogste niveau van het nationale voetbal. In Frankrijk hebben de fans van Lille en Nice een hechte band en komen ze graag bij elkaar. Hetzelfde geldt voor fans van Saint-Etienne en Bordeaux, een club die helaas weer is teruggevallen in de schaduw van het Franse voetbal.

Marseille – AEK, Anderlecht – Ajax of Liverpool – Dortmund

In België zijn de supporters van Sint-Truiden en Standard doorgaans vrij hecht. Op internationaal niveau is het soms iets makkelijker voor clubs die geen directe rivalen zijn om dichter bij elkaar te komen. Anderlecht heeft bijvoorbeeld een speciale band met Ajax. Hetzelfde geldt voor de Ultras van Charleroi en die van PSV Eindhoven. Ten slotte zijn er in het buitenland synergieën van interesse tussen fans van Marseille en die van Sampdoria of AEK Athene, of tussen die van Liverpool en Dortmund, clubs die bij uitstek populair zijn. Dit toont aan dat voetbal een feest moet zijn en blijven, in plaats van een veldslag…