Arnaud Bodart: Een legende van Standard?
Liefdesverhalen eindigen meestal slecht. Arnaud Bodart kan daarover meepraten. De iconische doelman van Standard de Liège van de afgelopen jaren verliet Sclessin deze winter op een stille manier om zich aan te sluiten bij FC Metz. Aanbeden door de supporters laat de keeper een zekere leegte achter. Maar kunnen we hem echt beschouwen als een echte legende van Luik? Een analyse.
Sommige spelers markeren een club, een stad en soms zelfs een hele regio. Hierdoor worden ze verheven tot de status van legende. Een eretitel die echter vaak subjectief is. Uiteraard zijn er onbetwiste gevallen, zoals Gianluigi Buffon bij Juventus. Het is echter geen belediging om Bodart enkele niveaus lager in te schatten dan de Italiaanse sluitpost. Toch heeft de neef van Gilbert Bodart enkele argumenten die in zijn voordeel pleiten. Te beginnen met de waarden die naadloos aansluiten bij de identiteit van de Standard-familie.
Passie, trots, hartstocht: Arnaud Bodart hield van Standard
Bekend om zijn sfeer en warme ontvangst weet Sclessin snel op welke speler het kan rekenen. Sommige spelers zijn slechts passanten langs de Maas, terwijl anderen willen blijven om de waarden van de club te verdedigen. De inwoners van de regio geven nooit snel op, zelfs niet wanneer hun technische kwaliteiten tekortschieten. Arnaud Bodart is hier een perfect voorbeeld van. Sinds zijn toetreding tot het eerste team heeft de keeper de kern meerdere keren zien veranderen, zowel ten goede als ten kwade.
Maar de Luikenaar heeft nooit opgegeven en bleef vechten voor zijn club. Meer dan een lijdend slachtoffer van zijn positie redde hij vaak cruciale punten. Zelfs wanneer het gemor van de supporters hoorbaar was, ging Bodart voorop in de strijd om zoveel mogelijk zekerheid te bieden. Een karakter dat waardig is aan een legende die al sinds zijn achtste bij de club is.
Geen JPL en geen Croky Cup: een lege prijzenkast weegt zwaar
Als leider van de groep gedurende bijna vijf jaar slaagde Bodart er nooit in om zijn team naar een trofee te leiden. Hij maakte deel uit van de kern tijdens de winst van de Croky Cup in 2018, maar speelde geen enkele minuut in die Belgische bekercompetitie. Deze vlek op zijn blazoen weerhoudt hem ervan om volledig in de schijnwerpers te staan. Ter vergelijking: verschillende spelers van de dubbel in 2008-2009 zouden aanspraak kunnen maken op de titel van legende, ondanks dat ze veel minder wedstrijden speelden voor de “Rouches”.
Hetzelfde geldt voor zijn bijdrage aan Europese competities. De afgelopen seizoenen was de club minder actief op het Europese toneel. Toch kreeg Bodart de kans om zich in de kijker te spelen in een wedstrijd tegen Arsenal. Tijdens de groepsfase van de Europa League verrichtte de keeper enkele cruciale reddingen om zijn team in de wedstrijd te houden. Uiteindelijk deelden de “Rouches” de punten met de “Gunners”. Waarschijnlijk was dit een van Bodarts meest indrukwekkende prestaties.
Een relatief korte periode en een wisselend statuut bij Standard
Met 190 gespeelde wedstrijden voor Standard komt Bodart niet in de buurt van de top 10 van historische spelers van de club. Als we ons alleen richten op zijn positie, valt hij ook in het niet bij namen zoals Preud’homme, Piot, Nicolay en natuurlijk zijn oom Gilbert Bodart. Toch had hij in zeven jaar bij de club meer basisplaatsen kunnen verzamelen. En daar knelt waarschijnlijk het schoentje.
Hij speelde zijn eerste wedstrijden tijdens de play-offs van het seizoen 2016-2017, maar zat vervolgens op de bank tot het seizoen 2019-2020. Daarna dwong hij een basisplaats af. Hij werd zelfs aanvoerder, maar raakte zijn plaats kwijt aan Laurent Henkinet. Na zijn terugkeer bleef hij goede prestaties leveren. Tijdens de zomertransferperiode van 2024 leek een vertrek naar een Standard dat dringend geld nodig had, in de maak. De transfer ging echter niet door. Ivan Leko koos ervoor om Matthieu Epolo als eerste doelman aan te wijzen. Dit tot grote frustratie van Arnaud Bodart, die daarna slechts twee wedstrijden speelde voordat hij geblesseerd raakte.
Een symbool van een keeper die altijd net dat beetje miste, individueel of collectief, om een legende van Standard de Liège te worden.
