Rugby World Cup 2023 heeft heel wat verrassingen en voldoeningen opgeleverd. Dit geldt niet noodzakelijkerwijs voor de scheidsrechters, bepaalde zogenaamde ‘supporters’ of de landen van het noordelijk halfrond.
Een mooi Rugby World Cup
Zo duurde het anderhalve maand sinds de aftrap van het WK in het Stade de France. Waarbij Frankrijk het beter deed dan Nieuw-Zeeland. Voordat dezelfde All Blacks hun tweede nederlaag van het toernooi leden op dezelfde locatie, dit keer tegen de Zuid-Afrikaanse Springboks met een heel klein puntje (11-12). Zuid-Afrika is het tweede team in de geschiedenis van de World Cup, die begon in 1987, dat de Webb Ellis Trophy weet te winnen. De eerste was Nieuw-Zeeland, winnaars van de edities van 2011 en 2015.
Op het toernooi van dit jaar redde Engeland de dag voor het noordelijk halfrond. Dit door de derde plaats op het eindpodium te veroveren na hun 26-23 overwinning tegen Argentinië in de play-off voor de derde plaats.
Voor de Springboks is het de 4e ster om aan hun shirt toe te voegen. Dit is een record dat nu alleen nog wordt gehouden door het regenboogteam. Als ze winnen, is dat aan het einde van een bijzonder moeizame reis. Eén waarin ze in de groepsfase verloren van de Ieren en vervolgens door het oog van de naald kropen tegen Frankrijk (29-28) in de kwartfinales. Nadien tegen Engeland (16-15) in de halve finales. Allemaal scores die blijk gaven van een ongelooflijke defensieve soliditeit, maar niet van een duidelijke overheersing.
Onthullingen, verrassingen en teleurstellingen
Ze zijn het bewijs dat rugby nog steeds te veel draait om tien teams en de rest van de wereld. We zullen Australië en Schotland sparen, die samen met Zuid-Afrika en Ierland in de groep des doods vielen. Alleen Fiji heeft de minder bekende landen van Ovalie trots gemaakt. Maar hun aanwezigheid in de kwartfinales komt niet per se als een verrassing. Maar het was zeker in de groep waaruit de Fiji’s kwamen dat we de revelaties van het toernooi vonden. Hierdoor werd Groep C de strakste, met Georgië en Portugal verre van belachelijk tegen Australië en Wales.
Een van de teleurstellingen was Ierland, dat er op papier nooit zo sterk uitzag. Maar dan, een absurde loting drie jaar voor de wedstrijd plaatste het Shamrock-team in een vrijwel onmogelijke situatie. De groep des doods gevolgd door een kwartfinale tegen een van de reuzen van de competitie.
De vloek van de kwartfinales duurt voort voor de Ieren, maar ze zijn niet het enige team op het noordelijk halfrond dat gefaald heeft. Frankrijk en Wales zijn ook niet verder gekomen dan deze fase. De sfeer en passie voor dit WK hebben er een beetje onder geleden.
Scheidsrechters uitgedaagd en bedreigd op Rugby World Cup
De kwaliteit van de scheidsrechters stond centraal in de gesprekken aan het einde van het toernooi. Beter gezegd, de herhaalde fouten die de scheidsrechters van de kwartfinale tussen Frankrijk en Zuid-Afrika en de finale zouden hebben gemaakt. We hebben het al gehad over de fouten die het Franse team maakte tegen de Nieuw-Zeelander Ben O’Keeffe. Ook Wayne Barnes van Engeland, die in de finale floot, bleef niet gespaard van harde kritiek.
Het feit dat hij geen penalty toekende aan de Blacks enkele momenten voor het einde van de wedstrijd, toen Kwagga Smith de bal kraste, ontketende letterlijk een vuurstorm, inclusief doodsbedreigingen. Zo erg zelfs dat zijn vrouw Polly hem te hulp schoot en hem er op Instagram aan herinnerde dat rugby “nog steeds maar een spelletje is, verdomme (sic)!”. Voor deze scheidsrechter is dit de derde keer dat hij het slachtoffer is van dit soort verachtelijke uitbarstingen in Frankrijk. Telkens na de wedstrijden van het Franse nationale team tegen Nieuw-Zeeland in 2007 en Zuid-Afrika in 2022.
Nog acht maanden tot de Olympische Spelen
Het is nu te hopen dat de gemoederen bedaard zijn en dat Frankrijk een aantal positieve lessen kan trekken uit de organisatie van dit derde meest spraakmakende evenement ter wereld na het wereldkampioenschap voetbal en de Olympische Spelen, die komende zomer naar Parijs komen. Volgens waarnemers werden buitenlandse bezoekers bijzonder hartelijk ontvangen en was de organisatie relatief goed, hoewel de controles vaak veel te pietluttig waren, wat de gemoedelijke sfeer bedierf die over het algemeen in rugbyzalen heerst.
Op het gebied van mobiliteit zijn nog grote inspanningen nodig. Er waren deze keer 600.000 bezoekers en dat zullen er volgende zomer in Frankrijk nog veel meer zijn.
