Soliditeit boven creativiteit: hoe Ivan Leko Standard transformeerde

Hoewel alles achter de schermen instabiel lijkt bij Standard, is dat op het veld zeker niet het geval. Sinds het begin van het seizoen imponeren de Rouches door hun soliditeit en solidariteit. Een tactiek die een naam draagt: die van Ivan Leko. De trainer lijkt erin te slagen het beste uit een selectie te halen die niet per se in kwaliteit is toegenomen.

Eén doelpunt gescoord, één doelpunt tegen. De slechtste aanval, maar ook de beste verdediging van het land. Het is een enigszins ambivalent Standard Luik dat zijn tegenstanders nu al vier speeldagen lang trotseert. Zolang je geen doelpunten incasseert, kun je niet verliezen. En dat lijkt Ivan Leko goed te hebben begrepen. De Kroatische coach doet zijn best om een soliditeit te brengen aan een team dat daar de laatste tijd vaak tekort aan kwam. Een opmerkelijke prestatie gezien een transferperiode die, op een enkele uitzondering na, verre van spectaculair was.

David Bates: het symbool van soliditeit

Zonder Kostas Laifis, Merveille Bokadi of Zinho Vanheusden hadden de Luikenaren geen andere keuze dan nieuwe verdedigers aan te trekken. Met een beperkt budget was er geen ruimte voor fouten. Met zijn 1,93 meter kwam David Bates over van KV Mechelen. De solide verdediger heeft snel de meest sceptische mensen overtuigd. Sterk in de duels en strijdlustig, heeft de Schot zich ontpopt tot een onmisbare schakel in de verdediging van Ivan Leko.

Om hem te ondersteunen, heeft Leko ook op een andere manier geïnnoveerd. Ibe Hautekiet, die vorig seizoen weinig werd gebruikt, lijkt eindelijk het talent te bevestigen dat hem de aanvoerdersband bij de jeugd van Club Brugge opleverde. En dan is er nog een andere nieuwkomer, Bosko Sutalo, die zich onmiddellijk heeft bewezen.

Natuurlijk zorgen deze keuzes voor teleurstelling bij anderen. Ondanks hun beloftevolle start betalen Lucas Noubi en Nathan Ngoy de prijs voor hun blessures en afwezigheden van vorig jaar. In een Standard dat ondermaats presteerde, leken de twee Belgen niet altijd betrokken. En dat is iets wat Ivan Leko niet waardeert.

Vertrouwen geven aan spelers die het nodig hebben

Ivan Leko is erin geslaagd om verschillende spelers zelfvertrouwen te geven. Het voorbeeld daarvan is de aanvoerdersband rond de arm van Aiden O’Neill. Relatief discreet en niet altijd in topvorm vorig seizoen, neemt de Nieuw-Zeelander nu een heel andere rol op zich voor de verdediging.

Een ander strijdtoneel is de positie van doelman. Lang op weg naar vertrek, is Arnaud Bodart nog steeds aan de Maas. De verleiding om een keeper die al zijn waarde heeft bewezen op te stellen is groot, maar Ivan Leko heeft daar niet toe toegegeven. Hij heeft gekozen voor jeugd met Mathieu Epolo. Hoewel de jonge doelman niet bijzonder indrukwekkend is met zijn voeten, blijkt hij zeer sterk te zijn op zijn lijn. Hij heeft verschillende belangrijke reddingen verricht en geen enkele afwezigheid gekend. Voor een laatste man is het opwindend om over te stappen van de slechtste verdediging van de Challenger Pro League naar de beste van het hogere niveau. En Epolo bewijst dat wedstrijd na wedstrijd.

Een tactiek gebaseerd op solidariteit

Indrukwekkend in de verdediging, zijn de Mosans aanzienlijk minder overtuigend voorin. Het is echter moeilijk om de aanvallende spelers te bekritiseren die voornamelijk een verdedigende rol hebben. Zelfs in omschakeling zijn de opties beperkt voor de baldrager. Hoewel Marlon Fossey en zijn medespelers nog steeds enkele interessante voorzetten weten te brengen, zijn de afmakers zeldzaam in de zestienmeterzone. Het blijft hopen dat Ivan Leko een goed doordacht plan heeft om alles opnieuw op te bouwen. Zoals vaak begint de architect bij de basis. En als de Kroaat erin slaagt hetzelfde niveau vast te houden naarmate de lagen worden opgebouwd, zou Standard ambitieus kunnen worden. Althans, veel meer dan de situatie buiten het veld enkele weken geleden deed vermoeden.