Olympic Charleroi op de drempel van de Challenger Pro League

In 2009 verliet Olympic Charleroi de tweede klasse. Zestien jaar later zouden de Dogues weleens kunnen terugkeren naar de tweede divisie. Als leider van de D1 ACFF vóór de start van de play-offs strijden de Carolos om de titel… en om promotie naar de Challenger Pro League. Met de ambitie om zich daar duurzaam te vestigen?

In Charleroi liggen het Mambourg, de thuisbasis van Sporting Charleroi, en het stadion La Neuville van Olympic op nog geen kilometer van elkaar. Al bijna sinds mensenheugenis bestaan de twee Carolo-clubs naast elkaar. Waar er vroeger nog een vurige sportieve rivaliteit heerste, is die vandaag vrijwel onbestaande. Of je nu de ene of de andere ploeg steunt, supporters tonen sympathie (of onverschilligheid, afhankelijk van wie je vraagt) tegenover de buur.

Sportieve Zekerheden

In het seizoen 2025-2026 zou de Pro League een tweede Carolo-ploeg kunnen verwelkomen. Met een sterke eerste seizoenshelft onderscheidt Olympic Charleroi zich in de top van de D1 ACFF. Voor clubs als Mons, Tubize en Virton bewezen de Olympiërs hun regelmaat en beheersing. Spelers als Adrien Saussez (ex-Union Saint-Gilloise), Roman Ferber (ex-Charleroi), Simon Paulet (ex-Westerlo) en hun teamgenoten beginnen met een klein voordeel aan de laatste rechte lijn van het seizoen.

“We hebben laten zien dat we het tot het einde kunnen volhouden,” zegt aanvoerder Geoffrey Ghesquière in een interview met Télésambre. “We blijven ons werk doen en proberen te promoveren naar de Challenger Pro League. Heel wat mensen willen dit: de spelers, de staf, de stad. We blijven samen verdergaan in deze richting.”

Hoewel er optimisme heerst bij de spelers van coach Abder Ramdane, blijven de supporters voorzichtig. Ze zijn door meer dan een decennium vol ups en downs voorzichtig geworden (sportverbod in 2011, administratieve degradatie naar de eerste provinciale in 2014, sportieve degradatie naar D3 ACFF in 2019 en een niet-sportieve promotie naar N1 via de fusie met Châtelet datzelfde jaar). Ze weten allemaal: zelfs als de Dogues kampioen worden, kan alleen het verkrijgen van de licentie voor de CPL hun terugkeer naar het profvoetbal verzekeren.

Extrasportieve Bezorgdheden

Wat dat betreft blijven de clubleiders eerder terughoudend. In een persbericht benadrukte voorzitter Lucien Romeo dat “de absolute prioriteit erin bestaat stabiliteit en sereniteit binnen de club te bewaren, zodat het team maximaal kan presteren.” Hij verzekerde dat ze “in elke wedstrijd blijven strijden om de doelstellingen van de hele club en regio te bereiken.”

Toch klonken er andere geluiden in La Dernière Heure/Les Sports: “De club werkt samen met en neemt afscheid van medewerkers even snel als een schot in de kruising. Gelukkig loopt het sportief goed. Maar achter de schermen wordt het tijd om duidelijkheid te scheppen (…) Dimitri Tzanetatos, die pas net als sportief manager was aangesteld, zou al niet meer actief zijn binnen de club.”

Een Herwonnen Enthousiasme

Kortom, de onzekerheid rond Olympic Charleroi draagt niet echt bij aan de rust. Toch is het enthousiasme rond clubnummer 246 onmiskenbaar. Waar de tribunes van La Neuville vroeger vaak leeg waren en enkel bevolkt werden door oude, trouwe fans, raken ze nu steeds beter gevuld. De jeugd herontdekt met plezier deze historische club uit het Zwarte Land. Olympic mag dan wel minder populair zijn dan grote broer Sporting Charleroi… het blijft een club met een unieke en authentieke charme.

Een Oplossing Nodig voor La Neuville

Wil Olympic de stap naar de Pro League zetten, dan moet er creatief nagedacht worden over hun stadionprobleem: verouderde infrastructuur, een te smal veld, gebrekkige verlichting en te weinig zitplaatsen. Hoewel er renovatieplannen zijn, is er voorlopig geen concrete termijn vastgelegd. Indien promotie naar de Pro League werkelijkheid wordt, zal Olympic moeten uitwijken naar een stadion dat voldoet aan de professionele normen. Waarom niet bij de dichtstbijzijnde buur?

Een Tweede Club in de Pro League: Een Troef voor Charleroi?

Terwijl Charleroi, de grootste stad van Wallonië, haar imago op economisch, sociaal en maatschappelijk vlak wil opkrikken, zou de komst van een tweede Pro League-club ongetwijfeld bijdragen tot de dynamiek in de regio met haar 425.000 inwoners. Alleen ligt er soms een kloof tussen droom en realiteit. De top bereiken is mooi, maar de grootste uitdaging is er blijven.