Terugkeer van Mircea Rednic: goed of slecht idee?

Het vernieuwde Standard Luik krijgt vorm aan de oevers van de Maas. Hoewel er al verschillende transfers zijn aangekondigd, is het vooral de trainerswissel die alle aandacht naar zich toetrekt. Na het vertrek van Ivan Leko kozen de Luikse bestuurders voor een oude bekende: Mircea Rednic. De Roemeense coach liet tijdens zijn eerste passage in de Jupiler Pro League op Sclessin een goede indruk na. Maar een succesvol verleden is geen garantie op toekomstig succes. Tijd voor een analyse en vooruitblik.

Een trainersstoel die vaak wisselt van bezetting

In de afgelopen vijftien seizoenen hebben heel wat coaches plaatsgenomen op de bank aan de Maas. Een zware opdracht, in een club die wanhopig op zoek is naar een nieuwe glorietijd. Sommige van die trainers lieten nauwelijks een indruk achter bij de supporters. Carl Hoefkens en Luka Elsner zullen dat zelf wellicht ook beamen. Andere coaches kregen dan weer het voordeel van de twijfel, omdat ze simpelweg te weinig middelen hadden om te presteren.

Mircea Rednic en Standard: een band gesmeed in 2013

Rednic kwam in oktober 2012 aan het roer toen de club in de middenmoot wegkwijnde. Hij slaagde erin om de ploeg opnieuw op de rails te krijgen. In de competitie leed zijn team slechts vier nederlagen. Dat volstond om zich te plaatsen voor Play-off 1. Na een sterke start stonden de Rouches zelfs derde, op amper vier punten van Anderlecht. De hoop was echter van korte duur: in de tweede helft van de play-offs zakte het niveau in elkaar. Uiteindelijk speelde Standard barrages voor het laatste Europese ticket tegen AA Gent, en dat werd overtuigend binnengehaald. De liefdesgeschiedenis tussen de club en de coach leek mooi te worden. Toch besloot toenmalig voorzitter Roland Duchâtelet om het contract van Rednic niet te verlengen. De Roemeen kreeg dus geen kans om zijn werk verder te zetten op Europees niveau.

Het Standard van 2013 is niet dat van 2025

Rednic keert dus terug en krijgt een tweede kans bij de Rouches. Maar de context is veranderd. Tijdens zijn eerste periode beschikte hij over een kwalitatief sterk elftal. In de defensie kon hij rekenen op spelers als Jelle Van Damme en Laurent Ciman. Op het middenveld zorgden William Vainqueur en Yoni Buyens voor de balans die nodig was voor het transitievoetbal dat Rednic voorstaat. Op de flanken zorgden Paul-José Mpoku en Frédéric Bulot voor de aanvallende impulsen. En voorin vormden Michy Batshuayi en Imoh Ezekiel misschien wel het gevaarlijkste spitsenduo van het land.

Die kwaliteit is – tenzij er verrassingen volgen – momenteel niet in dezelfde mate aanwezig. Sinds Marc Wilmots de sportieve leiding heeft overgenomen, probeert hij degelijke spelers aan te trekken. Maar dat is geen makkelijke taak gezien de financiële situatie van de club. Het is dus onzeker of Rednic opnieuw over een performant elftal zal beschikken. Het is aan hem om er het maximale uit te halen, en liefst zo snel mogelijk.

De speelstijl van Mircea Rednic: efficiënt maar weinig spektakel

Ivan Leko legde het afgelopen seizoen vooral de nadruk op defensieve organisatie. Het resultaat was een zevende plaats – niet spectaculair, maar toch beter dan velen verwacht hadden. Mircea Rednic lijkt die lijn te willen doortrekken. Hij staat bekend als een coach die inzet op een lage, compacte organisatie en weinig aandacht schenkt aan spektakelvoetbal. Dat is een gewaagde aanpak in een club waar de supporters zich graag luid laten horen. Zolang Rednic met die aanpak punten pakt, zal hij niet onder druk komen te staan. Maar als de resultaten uitblijven, zou het ongenoegen op de tribunes hem wel eens snel parten kunnen spelen.

Na een eerste geslaagde passage is het dus opletten geblazen dat dit tweede hoofdstuk in Luik niet eindigt in een teleurstelling.