België mag zich gelukkig prijzen met Romelu Lukaku. Maar achter hem is het moeilijk om een plek te vinden bij de Rode Duivels. Michy Batshuayi gisteren en Loïs Openda vandaag hebben alleen de kruimels. En het is een situatie die ook in andere nationale teams bestaat.
Geen plaats voor Openda door Big Rom
Met 79 goals in 112 optredens voor zijn land is Romelu Lukaku ongetwijfeld het speerpunt van de aanval van de Rode Duivels. Met zijn 30 jaar heeft de Roma-spits nog heel wat jaren voor de boeg. Hij zal waarschijnlijk nog een tijdje in de voorhoede van de Belgische aanval spelen. Dat zou weinig ruimte moeten laten voor de andere aanvallers van het land. Hoe goed ze ook zijn.
Michy Batshuayi moet het al een aantal jaar doen met een rol als luxe joker in het Belgische nationale elftal. En dat gaat nu waarschijnlijk ook gebeuren met Loïs Openda. Nadat hij naam maakte bij Vitesse Arnhem en Racing Club de Lens, verkaste de Luikse aanvaller deze zomer naar Bundesliga-ploeg RB Leipzig. Reden te meer om zichzelf nog meer krediet te geven in de ogen van coach Domenico Tedesco. Met 9 goals en 2 assists in 11 wedstrijden bewijst Openda dat hij op het hoogste niveau thuishoort. Maar ondanks deze uitstekende statistieken moet Romelu Lukaku de nummer 1 van België blijven.
Het is een feit voor veel spelers in Europa en elders dat ze goed presteren op clubniveau, maar slechts tweede keus zijn voor de nationale ploeg. In België is Hugo Cuypers een goed voorbeeld. Hij is zeer effectief bij La Gantoise en zijn naam werd voor elke ontmoeting met de Rode Duivels genoemd, maar hij is nog nooit opgeroepen. Lukaku, Batshuayi en Openda zijn de schuldigen.
Marcus Thuram en de Franse armada
Je hoeft niet ver te zoeken naar de eerste naam die ten prooi valt aan de binnenlandse concurrentie. In Frankrijk is Marcus Thuram een goed voorbeeld. De zoon van voormalig verdediger Lilian Thuram maakte dit jaar snel naam in de Serie A met Inter (5 goals en 8 assists in 16 wedstrijden). Nadat hij dat al had gedaan in de Bundesliga. Bij Borussia Mönchengladbach scoorde hij 44 goals en 29 assists in 134 wedstrijden. Toch is het moeilijk om hem als potentiële starter voor Les Bleus te zien.
Didier Deschamps heeft een absoluut monsterlijke hoeveelheid aanvallend talent tot zijn beschikking. Olivier Giroud, Randall Kolo Muani, Kingsley Coman, Ousmane Dembélé en natuurlijk Kylian Mbappé. Antoine Griezmann, de favoriet van de coach en een actieve middenvelder voor zijn land, blijft Thuram voor in de pikorde.
Brazilië en zijn enorme reservoir
Als we de Atlantische Oceaan oversteken naar Brazilië, zijn de gevallen ook talrijk. In het verleden waren er talloze getalenteerde Brazilianen die nooit een kans kregen in het nationale team, ondanks uitstekende prestaties voor hun clubs. En zelfs vandaag de dag is de talentenpool van het Zuid-Amerikaanse land indrukwekkend in vergelijking met die van België.
De concurrentie voor keepers is hevig. Hoewel Ederson sinds het einde van het WK de eerste keus is, hebben de spelers achter hem een indrukwekkende staat van dienst. Alisson Becker van Liverpool was de nummer 1 voordat de keeper van Manchester City zijn plaats innam. Er is ook Lucas Perri, de keeper van Botafogo, die een erg goed seizoen heeft gedraaid. Deze spelers hebben dit jaar iets meer geluk, want Ederson is geblesseerd, waardoor het debat om de startplaats weer oplaait.
Een andere speler van Auriverde is Bremer, de verdediger van Juventus wiens kansen om te schitteren voor zijn nationale ploeg op de vingers van één hand te tellen zijn sinds zijn eerste cap in september 2022. Onlangs vormden Marquinhos (PSG) en Gabriel (Arsenal) het centrale scharnier van de Braziliaanse defensie, waardoor de andere centrale verdedigers gedwongen werden om hun team vanaf de bank te zien spelen. Maar zullen de slechte resultaten van Brazilië in recente wedstrijden Fernando Diniz van gedachten doen veranderen?
Zoals deze voorbeelden laten zien, is succes op clubniveau geen garantie om een belangrijke speler voor het nationale team te worden.
