Dit is ongetwijfeld het onderdeel van het spel waar België op dit moment de meeste diepte heeft. Met alle aanvallende flanken tot zijn beschikking zal Domenico Tedesco een beslissing moeten nemen. Lukebakio, Doku, Carrasco, Trossard, Bakayako, Trossard… De coach heeft keuze te over.
Een overvloed aan flankspelers, waaronder Lukebakio, Carrasco en Doku
In de nasleep van de uitschakeling op het WK in Qatar waren er niet zo veel redenen voor hoop voor de volgende generatie. Zonder Hazard, die in zijn eentje alle aandacht naar zijn flank had getrokken, zou België zichzelf aanvallend opnieuw moeten uitvinden. Rond Romelu Lukaku, meer dan ooit de spil van deze aanval, waren er veel oplossingen. De zekerheden iets minder. Nu we een paar maanden verder zijn, is het duidelijk dat een aantal spelers eindelijk de nodige garanties hebben geboden. De keuze wordt een Corneliaanse en zal zeker een aantal teleurgestelden achterlaten op weg naar de EURO’s. Laten we eens kijken naar de verschillende vleugelspelers die komende zomer de laarzen van Big Rom moeten vullen.
Yannick Carrasco: een virtuele zekerheid
Meer dan ergens anders zijn er in het voetbal voortekenen die niet bedriegen. Yannick Carrasco, die België aanvoerde tegen Servië, is voorbestemd om een van de sterren van deze generatie te worden. Zoals zijn vroege doelpunt bewijst, is de speler vastbesloten om zijn team te leiden. Onder Roberto Martínez was hij lange tijd gewend om verdedigend te werken, maar sindsdien heeft de voormalige Atléti-speler meer vrijheid gekregen om aan te vallen. Zijn ervaring spreekt ook voor zich, net als de competitie waarin hij speelt. Carrasco is verbannen naar Saoedi-Arabië en zal fit moeten blijven en op een voldoende hoog niveau moeten spelen als hij een vrijwel zekere basisplaats wil behouden.
Jeremy Doku en Dodi Lukebakio: twee voor de andere plek?
Van de nieuwe gezichten die hun opwachting maken op de vleugels van de Duivels, lijken Lukebakio en Doku de twee die de meeste zekerheid brengen. In het nationale team kan het voordeel zelfs naar eerstgenoemde gaan. De meer geïnspireerde speler van Sevilla heeft al vijf doelpunten gemaakt sinds Tedesco is aangesteld. Doku heeft ‘slechts’ twee assists gegeven. Als echte rechterspeler heeft Lukebakio ook het voordeel dat hij zijn rivaal meer op zijn gemak ziet op de andere vleugel.
Een gang die bezet wordt door Carrasco. Het valt nog te bezien of de echte ‘Doku-manie’ niet alles in zijn kielzog zal wegvagen. De kleine aanvaller, die indruk maakte bij Manchester City, is nu al de lieveling van fans aan de overkant van het Kanaal. De voormalige Rennes-man is ook een van de beste dribbelaars van Europa. Zonder hem verlies je de mogelijkheid om de verdediging te doorboren met één enkele technische beweging. En dat is iets wat de Duivelsgoed kunnen gebruiken.
Johan Bakayoko en Leandro Trossard: een beetje achter in de pikorde
Het is misschien een verrassing dat Trossard zo laag in de pikorde staat. De Arsenal-spits is een van de Belgische spelers die het afgelopen jaar het meeste talent heeft getoond. Nou ja, vooral op clubniveau. Bij de Belgen greep hij zelden de kans om uit te blinken als hij in de basis werd opgesteld. Zijn veelzijdigheid doet hem ook tekort. Hoewel hij op de vleugel kan spelen, kan de Gunner ook als aanvallende middenvelder of als tweede spits spelen, afhankelijk van het spel. Het is dus moeilijk voor te stellen dat hij op de lange termijn op één flank speelt.
Johan Bakayoko speelt bijzonder graag op de flank en doet het vrij goed bij PSV. De jongste van de vijf kanshebbers lijkt echter minder garanties te bieden dan zijn rivalen. Minder ervaren dan Carrasco, minder goed in dribbelen dan Doku en minder goed in passen dan Lukebakio, zal Bakayoko moeten hopen op overlopers als hij een basisplaats wil veroveren.
Met minstens vijf spelers voor twee posities zullen er genoeg teleurgestelde spelers zijn. Toch zou deze dichtheid voor een gezonde wedijver moeten zorgen. Zal het een hele natie ten goede komen op de Europese kampioenschappen? Kom daar de komende maanden achter.
